تأثیر کاربردهای پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودتنظیم‌گری دانشجویان تحصیلات تکمیلی با نقش میانجی خودکارآمدی

این پژوهش به بررسی کاربردهای پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودتنظیم­گری با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان می­پردازد. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده­شده­ و در جامعه­ای حدود 3000 نفراز دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال 1397و  با نمونه 248 نفری مطابق با جدول مورگان به‌صورت روش تصادفی ساده، اجراشده است. ابزار تحقیق سه پرسشنامۀ کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات کارلس و ایسیفو (2015)، خودکارآمدی و خودتنظیمی فناوری سنکبیل و ایهمی (2017) می­باشد که روایی تأییدی و پایایی هر سه ابزار مناسب گزارش شده­ و برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها  از نرم­افزار لیزرل و مدل معادلات ساختاری استفاده­شده است. نتایج حاکی از اثر مستقیم و غیرمستقیم کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودکارآمدی و خودتنظیمی است. همچنین خودکارآمدی بر خودتنظیمی تأثیر مستقیم دارد؛ بنابراین، کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش سازنده‌ای در یاددهی و یادگیری از طریق خودتنظیمی و خودکارآمدی دارد و خودکارآمدی منجر به خودتنظیمی فناوری در یادگیرندگان خواهد شد.